Kώστας Kαββαθάς
«_Πάρτε την Ελλάδα στα χέρια σας όσο είναι ακόμα καιρός γιατί,
αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση, μας βλέπω όλους οικονομικούς
πρόσφυγες στην ίδια μας τη χώρα_»
Ώρα για (μεγάλες) αποφάσεις...
ΠΕΡΑ από την τιμή του Μπαντζάι και τις ρεπρίζ του Χιουντάι,
εις το δεξιόν των δόσεων του Εσκαργκό Gti, των τόκων του
Τροφενβάγκεν GLi και εις το βάθος της υστερίας για τη «μάχη»
της «εθνικής» στο Μουντιάλ, πίσω απ? το δάσος των ομολόγων και
των ρέπος και μέσα απ? τους καπνούς της «μάχης» της δραχμής
και το «συγκλονιστικό» αποτέλεσμα των ευροεκλογών, κρύβεται το
ψυχοπαθολογικό πρόσωπο της νεοελληνικής φαινομενικής
πραγματικότητας (virtual reality). Πάνε μήνες τώρα που, κάθε
μήνα, προσπαθώ να τη «φωτογραφίσω» σ? αυτήν εδώ τη σελίδα,
αλλά μια ματιά στα προηγούμενα Εν Λευκώ είναι αρκετή για να με
πείσει ότι απέτυχα -έστω κι αν πολλοί αναγνώστες εκφράζουν
διαφορετική άποψη.
Δεν αρκεί η δημοσιογραφική (ή συγγραφική) ιδιότητα για να
μπορέσει κανείς να περιγράψει τα όσα συμβαίνουν σ? αυτόν τον
τόπο. O χρονικογράφος πρέπει να διαθέτει ένα ευρύ φάσμα
γνώσεων και αναλυτικών ικανοτήτων.
Πρέπει να είναι καλός ψυχοπαθολόγος (για να εξηγήσει πώς είναι
δυνατόν 125 τηλεοπτικά κανάλια, 1.510 ραδιοσταθμοί, 750
εφημερίδες,1.500 δημοσιογράφοι και 300 «πολιτικοί», επί ένα
σχεδόν μήνα πριν τις ευρωεκλογές δεν συζητούσαν τίποτα άλλο
από το γιατί ο κ. Μητσοτάκης δεν έλαβε μέρος στην προεκλογική
εκστρατεία της Νέας Δημοκρατίας και γιατί ο κ. Παπανδρέου
αρνήθηκε να συζητήσει με τον κ. Έβερτ στην τηλεόραση). Και
πρέπει να είναι καλός (ψυχοπαθολόγος) διότι διαφορετικά πώς θα
εξηγήσει στο λαό πώς είναι δυνατόν αυτό το μέγα πλήθος των MME
να καταναλώνει τόσο χρόνο και ενέργεια για θέματα που δεν
ενδιαφέρουν παρά μόνο τους οπαδούς (με τη χειρότερη έννοια της
λέξης) των κομμάτων, τους καφενόβιους, τους τεμπέληδες και,
γενικώς, εκείνους που ζουν εις βάρος όσων εργάζονται και
παράγουν. Πρέπει όμως να είναι και καλός ψυχαναλυτής για να
εξηγήσει πώς γίνεται και ένας ολόκληρος λαός δέχεται αυτόν τον
καταιγισμό των ανοησιών, χωρίς να έχει πάρει με τις ντομάτες
τις ομιλούσες κεφαλές που του κρύβουν την αλήθεια προκειμένου
να εξασφαλίσουν μια θέση (κι έναν καλό μισθό) στο ευρωπαϊκό
κοινοβούλιο. Όπως κι εσείς, έτσι κι έγω έμεινα πολλές νύχτες
άγρυπνος για να παρακολουθήσω τα στρογγυλά τραπέζια, τις
μονομαχίες και τις κοκορομαχίες των πρωτοκλασάτων, αλλά και τα
τετράγωνα τραπέζια και τις αοριστολογίες των δευτερο- και
τριτο-κλασάτων, με την ελπίδα ότι θα με βοηθούσαν να
καταταλάβω καλύτερα τη θέση και τις προοπτικές της πατρίδας
μου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά όπως κι εσείς, έτσι κι εγώ το
μόνο που άκουσα ήταν «εξυπναδισμοί», αφορισμοί, «επιθέσεις»
και «αντεπιθέσεις» για θέματα και προβλήματα που καμιά
Χπολύτως σχέση δεν είχαν με το παρόν και το μέλλον της χώρας
στην Ευρώπη.
Πολλοί από ?μας λέμε τη φράση «μου ήρθε να σπάσω την τηλεόραση»,
αλλά λίγοι ικανοποιούν την επιθυμία τους. E, λοιπόν, εγώ την
ικανοποίησα. Την πέταξα απ? το παράθυρο παρακολουθώντας τρεις
διακεκριμένους πολιτικούς συντάκτες να ερωτούν, επί 45
ολόκληρα λεπτά, τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για
τις κρυφές προθέσεις του επίτιμου προέδρου του κόμματος! Πριν
την σπάσω όμως, έκανα ό,τι κι εσείς... Τους παρακάλεσα
(φωναχτά) να σταματήσουν τη βυζαντινολογία και να τον ρωτήσουν
τι θα κάνει για ν? αντιμετωπίσει το χρέος του Δημοσίου που,
αυτή τη στιγμή και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία (γιατί
υπάρχουν και ανεπίσημα) φθάνει στο ιλιγγιώδες ποσό των 28
τρισεκατομμυρίων δραχμών ή 11 εκατομμύρια δραχμές ανά
τετραμελή ελληνική οικογένεια (Οικονομικός Ταχυδρόμος 9.6.94).
Πράγμα που, όπως αναφέρει το περιοδικό, «με επιτόκιο 20% κάθε
τετραμελής οικογένεια πρέπει να πληρώνει φόρους 2 εκατομμύρια
το χρόνο για να πληρώνονται οι τόκοι που της αναλογούν!» Την
έσπασα γιατί κανείς από τους διακεκριμένους συναδέλφους δεν
ρώτησε τον πρωθυπουργό της χώρας (σε μια από τις κλινικά
αποστειρωμένες συνεντεύξεις του) πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει
το γεγονός ότι μόνο η Ολυμπιακή θα κοστίσει φέτος στους
Έλληνες φορολογούμενους 500 δισεκατομμύρια δραχμές και πώς
γίνεται, επί συνόλου 12.000 εργαζομένων κάθε μέρα να
βρίσκονται εκτός εργασίας (αναρρωτικές, κοπάνες, άδειες,
αποστάσεις, συνδικαλιστική «εργασία») περίπου 2.000
«εργαζόμενοι». Την έσπασα γιατί κανείς δεν ρώτησε τους
κρατούντες την εξουσία, αλλά κι εκείνους που την ονειρεύονται,
πώς θα αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι πίσω απ? αυτόν το λευκό
ελέφαντα υπάρχουν μερικές δεκάδες άλλοι δεινόσαυροι (ΔΕΗ, OTE,
EAB, ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ, Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ΟΣΕ, EPT, ETBA, OAE και
«θυγατρικές») που τα χρέη τους ξεπερνούν τα δύο ίσως και τρία
τρισεκατομμύρια δραχμές. Την έσπασα και την ποδοπάτησα γιατί
κανείς δεν τους ρώτησε ποιος είναι τόσο ηλίθιος, ώστε να πάει
στο Χρηματιστήριο και ν? αγοράσει μετοχές των δημοσίων
επιχειρήσεων, χωρίς να ξέρει εκ των προτέρων ποια είναι τα
δικαιώματά του -σ? αυτές τις φαγάνες του υστερήματος του
ελληνικού λαού- χωρίς να είναι πρώτα 100% βέβαιος ότι το
υστέρημά του (αν είναι μικρός επενδυτής) ή τα εκατομμύρια
μάρκα, δολάρια ή φράγκα (αν είναι μεγάλος) δεν θα καταφαγωθεί
σε μίζες, λαδώματα και συμφέροντα/κυκλώματα που λυμαίνονται
τους κρατικούς οργανισμούς. Πρέπει να κάνεις πολύ ανήσυχο...
ύπνο για να βάλεις τα λεφτά σου στη ΔΕΗ του κ. Μπάκουλη ή στον
OTE του κ. Τραμπάκουλη.
Βέβαια, οι κρατούντες, άνθρωποι που στη συντριπτική τους
πλειοψηφία δεν έχουν διαχειριστεί ούτε περίπτερο, πιστεύουν
ότι αρκεί να ανακαλύψουν έναν ακόμα βαρβαρισμό (στην
προκειμένη περίπτωση τη «μετοχοποίηση») που βέβαια σημαίνει
ιδιωτικοποίηση και αποκρατικοποίηση, για να προσελκύσουν το
ενδιαφέρον του επενδυτικού κοινού, αλλά μήπως κι αυτό δεν
είναι μια πλευρά της φαινομενικής πραγματικότητας;
O αναλυτής της Φ.Π. εκτός από ψυχοπαθολόγος και ψυχαναλυτής
πρέπει να έχει «ντοκτορά» και στην έδρα της Ψυχοπαθητικο-
Οικονομίας, για να εξηγήσει πώς είναι δυνατόν ένα κράτος να
δίνει τη «μάχη» της στήριξης του εθνικού του νομίσματος
βασιζόμενο μόνο στον τουρισμό, στα συναλλαγματικά του
αποθέματα (που σύντομα θα εξαντληθούν) και στα χρήματα που -θα-
εισρεύσουν από το πακέτο Ντελόρ II (αν εν τω μεταξύ δεν
'αγώσουν με κάποια απόφαση που θα τιμωρεί την Ελλάδα για το
εμπάργκο που επέβαλε στα... Σκόπια).
Αλλά έστω ότι το «πακέτο» φθάνει στα ταμεία της Μαύρης Τρύπας
(όχι αυτής της... Ελευθεροτυπίας!). Πού θα πάει απ? εκεί; Στα
ταμεία των λευκών ελεφάντων για να πληρωθούν «μισθοί και
συντάξεις;». Στα ταμεία της ΔΕΗ, του OTE και της... Ολυμπιακής
(για να πληρωθούν οι λεγεώνες των ρουσφετολογικά
διορισμένων;). Πάντως σε παραγωγικά έργα αποκλείεται να πάει
γιατί, όπως και με τα δολάρια του Σχεδίου Μάρσαλ, θα
καταφαγωθεί από τα οργανωμένα συμφέροντα και τις συντεχνίες
που λυμαίνονται το δημόσιο τομέα. Φαντάζεσθε τι... χαρά θα
νιώθουν εκείνοι που θα «εγκρίνουν» τις δημοπρασίες των έργων;
Πόσες «μερσεντέ» θα κυκλοφορήσουν και πόσες βίλες θα χτιστούν
από το πακέτο Ντελόρ, μόνο ο μεγάλος θεός της ψωροκώσταινας
γνωρίζει.
Την έσπασα (την τηλεόραση) και για το γεγονός ότι σε ολόκληρη
την προεκλογική περίοδο δεν βρέθηκε κανείς να ρωτήσει ποια
είναι η θέση της Ελλάδας απένατι στις απειλές της Κας Τσιλέρ,
ότι, αν τολμήσουμε να υπακούσουμε στο... Διεθνές Δίκαιο της
Θαλάσσης και να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια,
αυτή θα διατάξει το στρατό να αποβιβασθεί στα ελληνικά νησιά.
Ή, για να είμαι ειλικρινής, κάποιοι ρώτησαν για να πάρουν σαν
απάντηση την -τηλεοπτική- εικόνα ενός αχνού υπουργού
Εξωτερικών να δηλώνει ότι οι απειλές της Τουρκίας οφείλονται
στα... εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, και ενός άυλου
πρωθυπουργού να δηλώνει ότι «η κρίση παρουσιάζει σημεία
ύφεσης» προφανώς ξεχνώντας ότι η Τουρκία σκοπεύει να
«γιορτάσει» τη συμπλήρωση 100 χρόνων από το 1897!
Στις 12 Ιουνίου πήγα στο παραβάν, πήρα ένα λευκό χαρτί, το δίπλωσα
και το έριξα στην κάλπη, όχι τόσο γιατί δεν υπήρχαν κάποιοι -
ολίγοι- τίμιοι και ικανοί που άξιζαν την ψήφο μου, αλλά γιατί
δεν αντέχω άλλο ν? ακούω τις δεκάδες ομιλούσες κεφαλές να μου
λένε ψέματα. Το δέρμα μου είναι γεμάτο πληγές από τις
υποσχέσεις, τα μάτια μου γεμάτα από «οράματα» και τ? αυτιά μου
βουλωμένα από τα εμβατήρια και τις ιαχές των μεγαφώνων.
Πριν λοιπόν είναι πολύ αργά, λέω στη νεολαία που ίσως διαβάζει
ακόμα αυτό το περιοδικό: Μάγκες... Πάρτε την Ελλάδα στα χέρια
σας όσο είναι ακόμα καιρός γιατί, αν συνεχιστεί η ίδια
κατάσταση, μας βλέπω όλους οικονομικούς πρόσφυγες στην ίδια
μας τη χώρα.
Το πώς παίρνει κανείς την κατάσταση στα χέρια του ξέρετε...
Πάντως το πρώτο βήμα είναι να σπάσετε την τηλεόραση κι αν δεν
την σπάσετε, να σταματήσετε να βλέπετε αυτούς που σας «την
σπάνε!»._Κ.Κ.